ಟೀಚರ್ ಕಲಿಸಿದ ಅಕ್ಷರಗಳೆಲ್ಲಿ?

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನಂಗನಿಸೋದು 'ಚಾರ್ಲ್ಸ್ ಬಾಬ್ಬೇಜ್' ಯಾಕಾದ್ರೂ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಕಂಡುಹಿಡಿದಾಂತ?! ಕಾರಣ? ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಪೆನ್ನು ಹಿಡಿಯೋಕೆ ಆಗ್ತಾ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನೋದೇ ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆ. ಮನೇಲಿ, ಆಫೀಸಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯೂ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್. ಬರೆಯಬೇಕಾದುದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ನಲ್ಲೇ ಟೈಪ್ ಮಾಡ್ತೀವಿ. ಬರೆಯೋಕೆ ಟೈಮ್ ಎಲ್ಲಿದೆ ಅಲ್ವಾ?

ಎಲ್ಲವೂ ಆಧುನೀಕರಣ ಮಹಿಮೆ ಅನ್ತಿರಾ? ಖಂಡಿತ ಹೌದು! ಆದರೆ ನಾವು ಆಧುನೀಕರಣವನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ ವಿನಹಃ ಆಧುನಿಕರಣ ನಮ್ಮನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ನಾನು ಉದ್ಯೋಗ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟು ಇನ್ನೇನೋ ಎರಡು ವರ್ಷ. ಡಿಗ್ರಿ ಮುಗ್ಸಿ ತಕ್ಷಣ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹಾರಿ ಬಂದೆ. ಒಳ್ಳೆದೋ/ಕೆಟ್ಟದ್ದೋ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಂತಾಯಿತು. ಆಗ ನನ್ನತ್ರ ಮೊಬೈಲು ಪೋನು ಇಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಮನೆಗೆ, ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆಲ್ಲ ಪತ್ರಾನೇ ಬರೆಯೋದು. ಕಾಲೇಜಲ್ಲಿ ಇರುವಾಗ ಯಾವುದೇ ಗೈಡು ಓದಿದವಳಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಾ ನೋಟ್ಸನ್ನು ನಾನೇ ನೆಟ್ಟಗೆ ಬರೆಯೋದು ನನ್ ಅಭ್ಯಾಸ. ಅದ್ರ ಎಲ್ಲಾ ಜೆರಾಕ್ಸ್ ಕಾಫಿ ನಮ್ಮ ಕಾಸ್ ಹುಡುಗ್ರುಗೆ. ಇನ್ನೊಂದು ಹುಚ್ಚು ಅಂದ್ರೆ ನನ್ನ ಲೇಖನಗಳಿಗೆ ಬೇರೆಯಾರಾದ್ರೂ ಪತ್ರ ಬರೆದರೆ, ಅವರಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸುವುದು. ಆಗ ನನ್ನತ್ರ ಪತ್ರ ಬರೆಯಲು ಪೋಸ್ಟ್ ಕಾರ್ಡ್ಗಳ ದೊಡ್ಡ ಕಟ್ಟೇ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಏನಿದ್ರೂ ಕಾರ್ಡಲ್ಲಿ ಬರೆಯೋದು. ಪ್ರತಿದಿನ ಕನಿಷ್ಠ ಹತ್ತು ಪತ್ರಗಳಾದ್ರೂ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೆ. ಅದೂ ನೀಟಾಗಿ ಪತ್ರ ಬರೀತಾ ಇದ್ದೆ. ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದದ್ದೆ ತಡ, ಪತ್ರ ಅಥವ ಏನೇ ಬೇಕಾದ್ರೂ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಟೈಪಿಂಗ್. ಮೊಬೈಲ್ ಬಂದ್ರೂ ಬರೆಯೋ ಹುಚ್ಚು ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ರೆ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಎದುರು ಕುಳಿತಿದ್ದೆ ತಡ, ಎಲ್ಲವೂ ಟೈಪಿಂಗ್.

ಈಗ ಪೆನ್ನು ಹಿಡಿದ್ರೆ ಕೈ ಗಡ ಗಡ ನಡುಗುತ್ತೆ. ಬರೆಯೋಕೆ ಹೋದ್ರೆ ಕಂಡಕ್ಟರ್ ಅಕ್ಷರ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತೆ. ನನ್ನ ಫ್ರೆಂಡ್ ಅನಿಲ್ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದ. 'ನಿನ್ ಅಕ್ಷರ ನೋಡದೆ ಒಂದು ವರ್ಷವೇ ಕಳೆದುಹೋಯಿತು. ಒಂದು ಪತ್ರ ಬರೀ,' ಅನ್ತಾನೇ ಇರ್ತಾನೆ. ಯಾಕೋ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾನು ಎಷ್ಟೊಂದು ಆರ್ಟಿಫಿಶಿಯಲ್ ಆಗಿದ್ದೇನೆ ಅನಿಸುತ್ತೆ. ಮುದ್ದು ಮುದ್ದಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ ಅಕ್ಷರಗಳು ಈಗ ಕಾಗೆ ಕಾಲಿನ ಥರ ಆಗ್ತಾವೆ. ನನ್ ಅಕ್ಷರದ ಬಗ್ಗೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಲ ನಮ್ ಸರ್ ತಮಾಷೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ರು. "ಏನಮ್ಮಾ ಸ್ಕೂಲ್ ಮೇಷ್ಟ್ರು ನಿನಗೆ ಜಾಸ್ತಿ ಕಾಫಿ ಬರೆಸಿದ್ದಾರ?" ಅಂತ. ನಮ್ಮ ಅಕ್ಷರ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಆಗಬೇಕಾದ್ರೆ ನಮ್ಮ ಟೀಚರ್ ಎಷ್ಟು ಸಲ ಕಾಫಿ ಬರೆಸಿದ್ರು? ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ನಾವು ಬರೀತಾ ಇದ್ದೀವಿ. ಮನೇಲಿ ಅಕ್ಕನೋ, ಅಣ್ಣನನ್ನೋ ಸತಾಯಿಸಿ, ಅತ್ತು-ಹೊರಳಾಡಿ ಅವರತ್ರ ಬರೆಸಿಕೊಂಡು ಕೊನೆಗೆ ಅದಕ್ಕೆ ಮತ್ತೆ ಟೀಚರ್ ನಿಂದ ಪೆಟ್ಟು ತಿಂದು , ಪುನಃ ನೂರು ಸಲ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇವು. ಹಾಗೆ ಎಷ್ಟು ನೂರು ಸಲ ಬರೆದಿವಾ ಅಲ್ವಾ? ನನಗಿನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ. ಒಂದನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ನಮಗೊಬ್ಬರು ಬೇಬಿ ಟೀಚರ್ ಇರ್ತಾ ಇದ್ರು. ನಮ್ಮ ಬಳಪದಲ್ಲಿ ಅವರು ' ಅ, ಆ, ಇ, ಈ' ನಾಲ್ಕು ಅಕ್ಷರ ಬರೆದುಕೊಡುತ್ತಿದ್ರು. ನಾವು ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಸಂಜೆ ತನಕ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಅದ್ರ ಮೇಲೆ ಬರೆಯಬೇಕು. ಅಯ್ಯೋ ಬರೆದು ಬರೆದು ಸುಸ್ತಾಗಿಬಿಡ್ತಾ ಇದ್ದೀವಿ. ಆಮೇಲೆ ನಮ್ಮಮ್ಮ ಆಯುಧ ಪೂಜೆ ದಿನ ನಮ್ಮನ್ನು ಅಕ್ಕಿ ರಾಶಿಯ ಮೇಲೆ ಬರೆಸಿದ್ರು. ಇದೆಲ್ಲಾ ಅವ್ರು ಮಾಡಿಸಿದ್ದು ಮಕ್ಕಳು ಅಕ್ಷರ ಕಲಿಯಿಲಿ ಅಂತ. ಈಗ್ಲೂ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಆದ್ರೆ ನಾವದನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡ್ತೀವಿ. ನಂಗನಿಸುತ್ತೆ ನಿತ್ಯ ಹೊಸತನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ನಾವು ಎಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಒಳ್ಳೆಯ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ದೀವಿ ಅಂತ. ಯಂತ್ರಗಳ ಜೊತೆ ನಾವು ಯಂತ್ರಗಳಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆನೋ ಅನಿಸುತ್ತೆ.