ನೆನಪಿನ ಗೆಳತಿಗೆ..

ತುಂಬಾ ಟೈಮ್ ಆಗೋಯ್ತು ಕಣೇ ಪತ್ರ ಬರೆಯದೆ. ಯಾಕೋ ತಟ್ಟನೆ ನೀ ನೆನಪಾದೆ..ನಿನ್ನ ನಾ ನೋಡದೆ-ನನ್ನ ನೀ ನೋಡದೆ ಕಳೆದ ದಿನಗಳೆಷ್ಟೋ, ತಿಂಗಳುಗಳೆಷ್ಟೋ, ವರ್ಷಗಳೇ ಸರಿದುಹೋದುವು ಅಲ್ವಾ?

ಯಾಕೋ ಇಂದು ಆಫೀಸಿಗೆ ರಜೆ. ಸೂರ್ಯ ನೆತ್ತಿಗೇರಿದ್ದರೂ ಬೆಡ್ ಬಿಟ್ಟು ಕದಲದ ನನ್ನನ್ನು ಬೈದು ಬೈದು ಅಮ್ಮ ಎಬ್ಬಿಸಿದ್ಳು. ಬೆಳಗಿನ ತಿಂಡಿ ತಿನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮಧ್ನಾಹ್ನ ಹನ್ನೆರಡು ಗಂಟೆ. ಮತ್ತೆ ಅಮ್ಮನ ಮಂಗಳಾರತಿ ಮಾಡಿಸ್ಕೊಂಡೆ. ಮತ್ತೆ ರೂಮಿಗೆ ಬಂದು ಆಟೋಗ್ರಾಪ್ ತಿರುವಿ ಹಾಕುತ್ತಾ ಕುಳಿತೆ. ಅದೆಷ್ಟೋ ನುಡಿಮುತ್ತುಗಳು, ಕವನಗಳನ್ನು ತನ್ನದೇ ಶಬ್ಧದಲ್ಲಿ ಪೋಣಿಸಿದ ನಿನ್ನ ಮುತ್ತಿನಂಥ ಅಕ್ಷರಗಳು. ಬದುಕು ಬಲುದೂರ ಹೋದರೂ, ಮನತುಂಬಾ ನೆನಪಿನ ಮೆರವಣಿಗೆ ಅಲ್ವೇ?

ನೋಡು ಮೊದ್ಲೆ ಹೇಳ್ತಿನಿ..ನಂಗೆ ನಿನ್ ಥರ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಪೋಣಿಸೋಕೆ ಬರಲ್ಲ. ಕವನ ರಚಿಸೋಕೆ ಬರಲ್ಲ. ಹಾಡು ಹಾಡೋಕೆ ಬರಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ನಾ ಅಂದಾಗೆಲ್ಲ 'ನಿಂಗೇನು ಮತ್ತೆ ತಿನ್ನೋಕೆ ಬರುತ್ತಾ?' ಅಂತ ಮುಖ ಕುಂಬಳಕಾಯಿ ಮಾಡಿ ನೀನ್ ಕೇಳ್ತಾ ಇದ್ದಿ. ಆಗೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ಗೆ ತಮಾಷೆ ಮಾಡೋದೇ ಆಯ್ತು. ಹೀಗ್ಲೂ ನಮ್ ಜತೆಯಿದ್ದ ಮೋನು ನಿನ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳ್ತಾನೇ ಇರ್ತಾಳೆ. ಅಲ್ಲ ಕಣೇ..ನೀನ್ಯಾಕೆ ನನ್ ಮೇಲೆ ಸಿಟ್ ಆದ್ರೆ ಮುಖ ಚೀಣಿಕಾಯೋ, ಕುಂಬಳಕಾಯಿ ಆಗುತ್ತಿತ್ತುಂತಾ?

ನಿನ್ಗೆ ನೆನಪಿದ್ಯಾ ನಮ್ ಬೋರೇಗೌಡ ಮೇಷ್ಟ್ರು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನು ಒಂದು ಸಲ ಬೈದು ಹೊರಗೆ ಕಳಿಸಿದ್ದು. ಅದ್ರಲ್ಲಿ ನಿನ್ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ ಪಾಪ! ನಂಗೆ ಬೋರೇಗೌಡ್ರ ಪಾಠ ಬರೇ ಬೋರು. ಅದ್ಕೆ ಮುಂದಿನ ಬೆಂಚಿಯ ಹುಡುಗೀರುಗೆ ಚೀಟಿ ಕಳಿಸೋದು. ಅಲ್ಲ ಕಣೀ ಬೋರ್ ಹೋಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಕ್ಲಾಸಲ್ಲಿ ತರ್ಲೆ ಮಾಡೋದು ಅದೆಷ್ಟು ಮಜಾ ಆಗ್ತಿತ್ತಲ್ವಾ? ಅರಳಿಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಕುಳಿತು ನೆಲಗಡಲೆ ಮೆಲ್ಲೋದು ಇನ್ನು ಖುಷಿಯೇ ಖುಷಿ. ಇನ್ನು ನಾವು ಕಾಲೇಜಲ್ಲೇ ಇರ್ಬೇಕಿತ್ತು..ಫೈಲಾದ್ರೂ ಓಕೆ..ಅಂತ ಅನಿಸುತ್ತೆ ನಂಗೆ. ಈಗ ನೀನು ನನ್ನೆದುರು ಇರುತ್ತಿದ್ದರೆ "ನೀನೇನು ತಿನ್ನೋಕೆ ಹುಟ್ಟಿದ್ದೀಯ ಸೋಮಾರಿ ಸೋಮಣ್ಣ?" ಎಂದು ಬೈಯುತ್ತಿದ್ದಿಯೇನು..ಅಲ್ವಾ? ನಿಂಗೊತ್ತಲ್ಲಾ ನಮ್ ಕ್ಲಾಸಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿನ ಬೆಂಚಿನಲ್ಲಿ ದಿನಾ ನಿದ್ದೆಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ನಿಂಗಣ್ಣ ಅವನು ನನ್ದೇ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದಾನೆ..ಅಂದಿನ ನಿದ್ರೆ ನಿಂಗಣ್ಣ ಈಗ ತಿಂಗಳಿಗೆ 50 ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿ ಸಂಪಾದಿಸ್ತಾನೆ ಕಣೇ.

ಇನ್ನು ಹೇಳ್ಬೇಂಕಂದ್ರೆ ನಿನ್ ನೋಡದೆ 10 ವರ್ಷವೇ ಕಳೆದುಹೋಯ್ತು. ನೀನು ಹೇಗಿದ್ಯೋ ಅದೇ ರೀತಿ ಡುಮ್ಮಿ ಡುಮ್ಮಿಯಾಗಿದ್ಯೋ ನಾ ಕಾಣೆ. ಆದ್ರೆ ನಾನು ಮಾತ್ರ ಹಿಂದಿನ ನರಪೇತಳನ ಥರ ಇಲ್ಲ. ಒಂಚೂರು ತೋರ, ಒಂದೆರಡು ಕುರುಚಲು ಗಡ್ಡ, ನೀಟಾದ ಮೀಸೆ..ಅಂತೂ-ಇಂತೂ ಯಾರದ್ರೂ ನೋಡಿದ್ರೆ ಹುಡ್ಗ ನಾಲಾಯಕ್ಕು ಅನ್ನಲಾರರು.

ಓಹ್! ಪತ್ರ ಬರೀತಾ ಕೂತಿದ್ದೆ. ಹೊತ್ತು ಮೀರಿದ್ದು ಗೊತ್ತೇ ಆಗಿಲ್ಲ.ನಿನ್ ನೆನಪಿನೊಂದಿಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಹರಟಿದ್ದೆ. ಇರ್ಲಿ ಬಿಡು..ಇನ್ನೊಂದು ಸಲ ಪತ್ರ ಬರೀತೀನಿ..ತುಂಬಾ ಬರೀತೀನಿ...ಓಕೆ ನಾ?
ಬೈ ಬೈ
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ,
ಚಿಂಟು