Tuesday, March 30, 2010

ಪ್ರೀತಿಯ ಸಣ್ಣ ಬಿಂದಿಗೆ

ಬಿಂದಿಗೆಗೂ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೂ ಅದೇನೋ ನಂಟು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಂದಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನೀರು ತರಬೇಕಂದ್ರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಹುಡುಗಿರೇ ಬೇಕು. ಹುಡುಗ್ರಿಂದ ಅದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಸಾಧ್ಯ ಇದ್ರೂ ಅವ್ರು ಮಾಡೋಲ್ಲ. ನನ್ನದೂ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ನೆನೆಪು. ನಾನಿನ್ನೂ ಸಣ್ಣ ಹುಡುಗಿ. ದೊಡ್ಡ ಬಿಂದಿಗೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿಯಕ್ಕಾಗದ ವಯಸ್ಸು. ಅಮ್ಮ ದೊಡ್ಡ ಬಿಂದಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನೀರು ತರುವಾಗ ನನಗೂ ಬಿಂದಿಗೆ ಬೇಕೆಂದು ಹಠ ಹಿಡಿದಿದ್ದೆ.

ಅಮ್ಮ ಬಾವಿಯಿಂದ ನೀರು ಎತ್ತುವಾಗ ನಾನೂ ನೀರು ಎತ್ತಬೇಕು, ನನಗೂ ಬಿಂದಿಗೆ ಬೇಕೆಂದು ಅಮ್ಮನ ಸೆರಗು ಹಿಡದೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆವಾಗ ಅಮ್ಮ ನನ್ನ ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ ಮರಳ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಹೊರಳಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. "ನೀನು ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ಡ ಆಗು, ಬಿಂದಿಗೆ ತಂದುಕೊಡ್ತೀನಿ' ಎಂದು ಅಮ್ಮ ಸಮಾಧಾನಿಸುವಾಗ, ಹಾಗಾದ್ರೆ ಯಾವಾಗ ನಾನು ದೊಡ್ಡವಳಾಗ್ತೇನೆ, ನಿನ್ನಂತೆ ಉದ್ದ, ದಪ್ಪ ಆಗಿ, ಯಾವಾಗ ಸೀರೆ ಉಡುವವಳಾಗ್ತೀನಿ, ದೊಡ್ಡ ಬಿಂದಿಗೆಯನ್ನು ಯಾವಾಗ ನಾನು ಎತ್ತುವವಳಾಗ್ತೀನಿ' ಎಂದು ಪದೇ ಪದೇ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಮಳೆ ಸುರಿಸಿ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಬೋರ್ ಹೊಡಿಸ್ತಾ ಇದ್ದೆ.

ಒಂದು ದಿನ ಅಮ್ಮ ಬಿಂದಿಗೆ ತಂದೇ ಬಿಟ್ಟರು. ಹೊಸ ಬಿಂದಿಗೆ. ಸಣ್ಣ ಮತ್ತು ಮುದ್ದಾದ ಬಿಂದಿಗೆ. ಅಮ್ಮ ತಂದ ಹೊಸ ಬಿಂದಿಗೆಗೆ "ಚಿಕ್ಕ ಬಿಂದಿಗೆ' ಎಂದು ನಾಮಕರಣ ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು. ಅದು ಅಲ್ಯೂಮಿನಿಯಂ ಬಿಂದಿಗೆ, ಎತ್ತಲೂ ಅಷ್ಟೇನೂ ಭಾರವಿಲ್ಲ. ತುಂಬಾ ಮುದ್ದಾಗಿತ್ತು. ಅಮ್ಮ ಬಿಂದಿಗೆ ತಂದಿದ್ದೇ ತಡ, ಬಾವಿಯಿಂದ ನೀರು ಎತ್ತಕ್ಕಾಗದಿದ್ರೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪಾತ್ರೆಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಸಿಟ್ಟ ನೀರನ್ನೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಬಿಂದಿಗೆಗೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಒಂದಷ್ಟು ಏಟುಗಳನ್ನೂ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಮೇಲೆ ನಾನು ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗೋವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬಿಂದಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನೀರು ತರುವವಳಾಗಿದ್ದೆ. ಕಷ್ಟಪಟ್ಟಾದ್ರೂ ನನ್ನ ಬಿಂದಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನೀರು ತರುವುದೇ ನನಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಯ ವಿಚಾರ. ಅದೂ ನಾನು ಬಿಂದಿಗೆಯನ್ನು ಸೊಂಟದಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬರುವಾಗ ಯಾರಾದ್ರೂ ನೋಡಿದ್ರೆ ಇನ್ನೂ ಖುಷಿ. ಒಳಗೊಳಗೇ ಬೀಗುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಶಾಲೆಗೆ ಹೊರಡುವಾಗ ಅಮ್ಮನ ಬಳಿ, ನನ್ನ ಬಿಂದಿಗೆ ಮುಟ್ಟಬೇಡ ಎಂದು ಕಟ್ಟಪ್ಪಣೆ ಮಾಡಿಯೇ ಹೊರಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಶಾಲೆಯಿಂದ ಬಂದು ಬ್ಯಾಗ್ ನ್ನೊಂದು ಮೂಲೆಗೆ ಬಿಸಾಕಿ, ಬಳಿಕ ಅಮ್ಮ ಮಾಡಿಟ್ಟ ತಿಂಡಿಯನ್ನು ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಅದೇ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಣ್ಣ ಬಿಂದಿಗೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಮನೆ ಸಮೀಪದ ತೊರೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದೊಂದು ಥರ ಖುಷಿ. ; ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಯಾರೇ ನನ್ನ ಬಿಂದಿಗೆ ಮುಟ್ಟಿದರೂ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಕೋಪ ಬರುತ್ತಿತ್ತು.
ಅದು ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಬಿಂದಿಗೆ

ನಾನು ಎಸ್ ಎಸ್ ಎಲ್ ಸಿ ಮುಗಿಸೋ ತನಕವೂ ಆ ಬಿಂದಿಗೆಯನ್ನು ಚೆಂದಕ್ಕೆ ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ಬಳಿಕ ದೂರದೂರಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ನಡೆದಿದ್ದರಿಂದ ಮನೆಯಲ್ಲಿನ ಬಿಂದಿಗೆ ನನಗರಿವಿಲ್ಲದೆಯೇ ಮಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಕೇಳಿದಾಗ, ಅಮ್ಮ ಆ ಬಿಂದಿಗೆ ತೂತು ಬಿದ್ದಿದೆ ಎಂದರು. ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಿಂದಿಗೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ನೆನಪು ಮತ್ತೆ ಮರುಕಳಿಸಿದ್ದು ಅತ್ತೆ ಮನೇಲಿ ಸಣ್ಣ ಬಿಂದಿಗೆಯಿಂದ ನಿತ್ಯ ಬೆಳಿಗೆದ್ದು ತುಳಸಿಗೆ ನೀರು ಎರೆಯುವಾಗ!!

7 comments:

sunaath said...

ಚಿತ್ರಾ,
ತುಂಬ ಸಂತೋಷ.
ನಿಮಗೆ ಈಗ ಮತ್ತೆ ಬಿಂದಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತಲ್ಲ!

ಸಾಗರದಾಚೆಯ ಇಂಚರ said...

ಚಿತ್ರಾ
ಬಿಂದಿಗೆಯೊಂದಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಒಡನಾಟ ತುಂಬಾ ಸುಂದರವಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದಿರಿ
ಕೆಲವು ವಸ್ತುಗಳೇ ಹಾಗೆ
ಅವು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಇದ್ದು
ನಮ್ಮದೇ ಒಂದು ಭಾಗ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತವೆ
ಬಿಂದಿಗೆಯೊಂದಿಗೆ ನನಗೆ ಮನೆಯ ನೆನಪು ಮಾಡಿದಿರಿ

ಸೀತಾರಾಮ. ಕೆ. / SITARAM.K said...

ತಾರಕ್ಕ ಬಿ೦ದಿಗೆ
ನಾ ನೀರಿಗೋಗುವೆ
ತಾರೆ ಬಿ೦ದಿಗೆಯಾ ಹಾಡು ನೆನಪಾಯಿತು.
ಅದರೇ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಇಷ್ಟೆ
ತಾರಮ್ಮ ಬಿ೦ದಿಗೆ ನಾ ನೀರಿಗೊಗುವೆ...
ಚೆ೦ದದ ಲೇಖನ ಬಾಲ್ಯವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿತು.
ನಾನು ಚಿಕ್ಕವಿನಿದ್ದಾಗ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಹೊರುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ನೆನಪಾಯಿತು. ಎರೆಡೆರಡು ಬಿ೦ದಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನೀರು ತರುತ್ತಿದ್ದೆವು ....

Siddu_arts said...

ಲೇಖನಾ
ತುಂಭಾ ಚೆನ್ನಾದಿಗೆ

PARAANJAPE K.N. said...

ಬಿ೦ದಿಗೆಯೊ೦ದಿಗಿನ ನಿನ್ನ ಬಾ೦ಧವ್ಯ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅಕ್ಷರ ರೂಪ
ಪಡೆದಿದೆ.

ಧರಿತ್ರಿ said...

ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್...
ಹೌದು, ಬಾಲ್ಯವೇ ಅಳಿಸಲಾರದ ಮಧುರ ಭಾವಗೀತ. ಬಾಲ್ಯದ ಪ್ರತಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ತುಂಬಾ ಕಾಡ್ತವೆ ಅಲ್ವಾ?

-ಚಿತ್ರಾ ಸಂತೋಷ್

ದಿನಕರ ಮೊಗೇರ said...

ಚಿತ್ರ ಮೇಡಂ,
ತವರಿನ ಪ್ರತಿ ವಸ್ತುಗಳು, ಪ್ರತಿ ತಿರುವುಗಳು ಎಷ್ಟು ಸುಂದರ ಆಲ್ವಾ...... ಬಿಂದಿಗೆ ಒಂದು ನೆಪ ಅಷ್ಟೇ ತವರನ್ನು ನೆನಸಿಕೊಳ್ಳಲು...... _ ವನಿತಾ ದಿನಕರ್.....